خونه خاله ام یک حیاط بزرگ داشت. یک حیاط چهارگوش که یک باغچه بزرگ وسطش بود. دور تا دور هم سنگفرش بود جای که من و خواهرم با سه تا دخترخاله ام الاهه، ملیحه و فریده، تا نفس داشتیم می دویدیم و بازی می کرد. دم غروب هم همیشه شوهر خاله مهربان، حیاط را آب پاشی می کرد تا بوی خاک و گرما خاطره ای بشوند که هرگز فراموشش نکنم.
حالا، وسط ساختن برنامه، برنامه ویژه صدمین شماره صدای دیگر، من دلم هوای اون باغچه را کرده، دلم بوی خاک نم خورده می خواهد، دلم می خواهد چادر بگیریم و از درخت توت بزرگ وسط حیاط توت تازه بتکونیم. دلم بازی می خواهد، دلم رهایی میخواهد، دلم برای کودکی کردن تنگ شده.
دلم می خواهد وی تراس خونه مادربزرگم بشینم و برام از توی قوری قرمز روی سماور چایی بریزه و "موسی کو تقی" ها برام آواز بخونند. و برام از سیب های درخت وسط حیاط بگه که کدومشون سبزه اما رسیده و کدومشون قرمز شده اما هنوز کاله
دلم تنگ شده، همین
نوشته شده توسط رویا کریمی مجد
حالا، وسط ساختن برنامه، برنامه ویژه صدمین شماره صدای دیگر، من دلم هوای اون باغچه را کرده، دلم بوی خاک نم خورده می خواهد، دلم می خواهد چادر بگیریم و از درخت توت بزرگ وسط حیاط توت تازه بتکونیم. دلم بازی می خواهد، دلم رهایی میخواهد، دلم برای کودکی کردن تنگ شده.
دلم می خواهد وی تراس خونه مادربزرگم بشینم و برام از توی قوری قرمز روی سماور چایی بریزه و "موسی کو تقی" ها برام آواز بخونند. و برام از سیب های درخت وسط حیاط بگه که کدومشون سبزه اما رسیده و کدومشون قرمز شده اما هنوز کاله
دلم تنگ شده، همین
نوشته شده توسط رویا کریمی مجد
۱ نظر:
سلام رویا خانم
این جند روز گذشته فقط به خاطرات ایام گذشته فکر می کردم. روز های خوش با هم بودن. روزهایی که همه بودند و می خندیدند. هر روز آدم ها از هم دورتر و دورتر می شوند. جای شما و آقا جلیل و رعنا کوچولو خونه ی بابا دکتر یا همون عمو جان شما خالی بود. کلی با عمو و ایران خانم و رخساره خانم خاطرات گذشته رو مرور کردیم. خاله فرزانه هم بعضی وقتها دلش می گرفت و با چشمهای پر اشک به یه جا خیره می شد.
خلاصه که یاد اون روزها بخیر. دوران با هم بودن و با هم خندیدن و با هم گریه کردن.
به آقا جلیل و رعنا کوچولو هم سلام برسونید.
ارسال یک نظر